Lieve mensen,
Wij danken iedereen voor de overweldigende hoeveelheid belangstelling, mooie woorden, prachtige bloemen, fijne brieven en kaarten die wij mochten ontvangen na het overlijden van onze geliefde zoon, broer, kleinzoon, neef en vriend:
Mees van de Ridder
De lege plek blijft nog moeilijk te aanvaarden, maar zoveel betrokkenheid verzacht het verdriet en vergroot de moed om verder te gaan.
Hierboven een standaard dankadvertentie van internet geplukt. Tegelijkertijd nietszeggend en ook alleszeggend. Deze blog is in plaats van advertenties en kaarten, omdat het voor ons onmogelijk is op iedereen persoonlijk te reageren.
Inmiddels is het 9 weken geleden dat onze Mees is omgekomen. Het is hard je kind te moeten verliezen. Het verdriet is zo groot, daar zijn we nog lang niet mee klaar. Soms overvalt het ons.
Na zijn overlijden is er zoveel gebeurd; de indrukwekkende begrafenisdienst, de brief die ons zoveel troostende reacties heeft gegeven; het ervaren van de liefde en betrokkenheid van de mensen om ons heen. Het shirt met de handtekening van Messi, de vlog daarover van Hanni Hanna, de emotionele en troostende kerkdienst aan het einde van het kerkelijk jaar. En ga zo maar door.
Waarschijnlijk zullen alleen diegenen die ook iets vergelijkbaars hebben meegemaakt weten hoe goed het je doet, al die aandacht, kaarten en bezoekjes! We kunnen iedereen daarvoor niet genoeg bedanken.
Neem nu die kaarten. Ik weet voortaan wat voor kaart ik ga sturen aan mensen die een geliefde moeten missen. En ook wat ik erop ga zetten. En welke kaart dat is? Nou, dat maakt dus gewoon niet uit. Witte kaarten met een zwarte of grijze rand met de tekst: ‘met oprechte deelneming’ Een fleurige papegaai, een drijvend bootje, een paarse bloem. Een zelfgemaakte kaart, duur, goedkoop, een briefje uit een kladblok. Wij waren blij met allemaal. Met gedichten, met een eigen verhaal, met: ‘wij hebben hier geen woorden voor!’ met soms alleen een naam en soms zelfs geen naam. Wij waren en zijn blij met en dankbaar voor iedere kaart en iedere tekst!
Net zoals we blij en dankbaar zijn voor alle aanloop van mensen die geduldig ons verhaal (weer) aanhoren. De oude en nieuwe klasgenoten van Mees die gewoon eens aan komen waaien. Het doet ons goed. De ruimte die ik krijg en mag nemen op mijn werk, het geduld en de drive van de mensen die in en om onze stal aan het werk zijn om alles goed te doen voor Wim.
De pannen soep en boerenkool, de schaal sushi. Heerlijk.
We hebben de eerste gezinsverjaardag weer gevierd. Dat werd een feest! Van tevoren hebben we het over Mees gehad. Wat had hij dit feestje gaaf gevonden en wat hadden we hem er graag bij gehad. Wat geeft het een verdriet dat dit de zoveelste keer is dat hij er niet bij kan zijn. En weer het harde besef dat hij er ook nooit meer bij zal zijn. En daarna… hebben we feest gevierd. Want wat zijn we blij en dankbaar dat Fay nu 10 jaar is geworden.
Het verdriet en de feestelijke gezelligheid lopen ineens hand in hand op.
Raar he. We voelen ons gezegend. Door Hem, en alles en iedereen om ons heen. Gedeelde smart is draagbare smart. Zo’n advertentie die je na het overlijden van je geliefde in de krant zet zegt zo weinig. En tegelijkertijd alles.
Lieve mensen, jullie zullen nooit weten hoe goed jullie ons hebben gedaan, en hopelijk nog zullen doen.
Bedankt daarvoor.
Wim en Marieke, Fay en Meri Van de Ridder-van den Pol
meesvanderidder 